17-09-2019
Kleintje is ziek. Zoals iedere werkende moeder met werkende (schoon)moeders betekent dit een dagje spartelen met kid op bureau. Dubbel zo snel proberen werken op de tijdstippen dat kleintje slaapt en doen wat je kan op de momenten dat kleintje wakker is en niet van je schoot is weg te slaan...
It's all about the planning. Mijn eigen domme woorden vooraleer ik een gezin met 3 kinderen had. Laat het ons erop houden dat ik van nie beter wist. Een controlefreak als ik komt in uitslag als de dingen niet lopen zoals in mijn hoofd gepland. Naast kinderen in de dikke Vandaele staat volgens mij: planning in de war sturen.
Toen ik als 18-jarige snotneus met de crèche begon was het entrepreneurgedoe allemaal evident. Werken tot je daar bent en eens klaar met werken was het luieriken geblazen. Althans zo denk ik nu dat het toen was. Ondanks het feit dat ik toen allicht nooit gedacht heb: "Jezus wat ga ik met al die tijd doen?", kan ik me nu niet meer inbeelden dat ik het toen ooit ècht lastig heb gehad.
De combinatie moeder-zelfstandige is best wel een pittige. Mompreneur zijn is vaak geen lachertje. Ik durf dan ook eerlijk toegeven dat ik een ramp ben als het neerkomt op huishoudelijk vlak. Siska Schoeters vertelde dit jaar aan Nina: "Ik ben een slechte huismoeder, maar wel een goeie moeder." Katsjing! Daar wens ik me volledig bij aan te sluiten. Waarom heeft elke moeder het gevoel dat de druk van de maatschappij fucking veel te hoog is? Waarom heerst er onder de moeders een soort akelig luizenmoedergedrag waarin we machogewijs willen tonen aan de andere moeders dat wij alles onder controle hebben?
Wel, ik doe niet (meer) mee. Mijn kids zitten niet elke dag in bad. Ik vergeet al eens om 's avonds hun tandjes te poetsen (ook al weet ik dat 2 keer beter is en 3 keer best), ze kregen thuis potjesvoeding, wanneer ze een snoepje laten vallen hanteren we hier soms de 25 seconden regel en ons weekend staat niet volgepland met educatieve kindvriendelijke activiteiten.
Maar. Al wat ik doe, doe ik voor hen. Al mijn ambities zijn voor hen. Omdat ik ze later dezelfde fijne start wil kunnen geven als mijn ouders mij konden geven. Een springplank, een duwtje in de rug. Want zich bewijzen zullen ze zelf moeten doen. Voor niets komt de zon op.
Mijn kids zullen later niet zeggen: mijn mama is de beste kok. Of: bij ons thuis ligt het altijd kraaknet. Maar ik hoop dat ze zullen zeggen: bij mij thuis was het altijd gezellig. Ik ben opgegroeid in een warm nest. Ik heb thuis alle kansen gekregen.
Want dan moet het zijn dat ik de goeie balans vond in het MOM-PRENEUR-zijn.
X EJ
Comments