29-10-2020
Here we go again. Fucking klote corona strikes back. Deze zomer dacht ik dat ze een stille dood ging sterven, maar onkruid verdelg je niet zomaar, zoveel is duidelijk. En nu voelt het precies als in april 2020. Eten-werken-slapen-repeat. Met dat verschil dat het nu strontweer is en toen stralende zon. (En ik functioneer niet in regenweer.) Geen sport, geen etentjes, geen gezellige onderonsjes. Allemaal erg kut met peren. En we zijn het moe. We zijn het Godverdomme allemaal kotsmoe. Maar dat mijn dierbare collega 'kleine' zelfstandigen zò hard aan het bloeden zijn, daarvan breekt mijn hart.
De horeca op nummer één. Is het omdat ik zo graag uiteten ga, of is het omdat ik nu toevallig heel wat mensen goed ken die een hotel/restaurant/café uitbaten? Geen idee. Maar ik heb gezien hoe die mensen in maart op non-actief werden gezet en wat dat met hen deed. Hoe ze aan de hand van take away maaltijden roeiden met de weinige riemen die ze nog hadden. Hoe ze in juni alles op alles zetten, zich aan alle regels houdend, om zo hun deuren eindelijk opnieuw te kunnen openen. Hoe ze in juli en augustus zweetten als een buffel met dat klotemasker aan. Maar aan enthousiasme en vriendelijkheid ontbrak het niet. Want ze waren open en het zat goed vol. Zo zijn kleine zelfstandigen nu eenmaal. Nie zagen, voortdoen. We kunnen/mogen werken, we draaien rond, en einde rit is dat hetgeen wat telt. Dat zij de eersten zijn die opnieuw geraakt worden, dat vind ik verschrikkelijk. Dat vindt iedereen verschrikkelijk.
De angst om ziek te worden, om mijn grootouders te besmetten in combinatie met de colère op al die onverantwoorde kiekens die blijven samentroepen, daar ga ik me hier nu niet over uitspreken. Wat ons op vlak van gezondheid nog te wachten staat, that's not my call. Daar zijn medisch geschoolde mensen beter voor geschikt.
Waar ik wel voor wil roepen, schreeuwen en brullen is voor die kleine zelfstandigen.
Ik ben er bij opgegroeid. Ik heb gezien hoe mijn ouders zichzelf indertijd bulk hebben gewerkt. Hoeveel uren ze klopten, hoeveel zorgen ze hadden. Als ik die economische crisis waar we nu in zitten bekijk en dan denk hoe mijn vader zou rondgelopen hebben thuis.. 't is schrijnend.
Wat Jan met de pet niet snapt, niet ziet, of niet wil zien is dat alle kleine zelfstandigen afzien momenteel. Niet enkel de horeca of de sportcentra die nu verplicht dicht zijn. De winkelstraten lopen opnieuw leeg, dus de winkels hun omzet daalt automatisch ook gigantisch. De events blijven nog steeds uit dus de drukkers zien nog steeds af. Mensen willen veel winkels mijden dus kopen het allemaal ineens in een grote keten of kopen alles online. Maar menslief. Ik kan daarvan uit mijn vel springen. Laat de Aldi voor wat em is. Fuck zalando voor eventjes. Die multinationals redden zich wel. Maar koop alstublieft uw brood bij de bakker, uw fruit bij de groentewinkel, uw vlees bij de slager en uw kleren bij de winkeliers in de streek. Die kleintjes, die het schoolfeest van uw (klein)kind(eren) sponsoren, die de sportclubs sponsoren, zij hebben uw steun nu veel harder nodig. En niet morgen, niet volgend jaar, NU. Zij die geen pr-managers, ceo's, cfo's, accountants,.. hebben maar het potverdorie allemaal zelf doen. Zij die met hun stenen winkel vaste kosten hebben om U tegen te zeggen. De helft van hen verstaat geen snars van sociale media. Ze onderschatten vaak ook de kracht van online reclame. Ze hebben er de kennis niet van omdat ze er de tijd niet voor hebben. Omdat ze niemand in dienst hebben die het voor hen fixt.
Maar ze steken uren werk, energie en liefde in dat waar ze goed in zijn. Hun ambacht. Hun producten, hun etalage, hun verpakking, hun klanten. En is dat niet nog altijd het belangrijkste? Dat hetgeen we kopen eerlijk, duurzaam, lekker, .... is? Het lijkt alsof niemand schijnt te beseffen dat wanneer die kleintjes nu één voor één worden doodgeknepen wij helemaal afhankelijk zullen worden van die grote multinationals. Dat zij het hier voor het zeggen zullen hebben. Dat er monopolie zal zijn, dat alles groot zal zijn, met betonnen muren en van die akelige koude TL-verlichting. Alle kleine, warme, gezellige spots er van tussen gevallen. Alles aan huis geleverd maar alles aan woekerprijzen. Alle verenigingen zonder feestjes, want er zullen geen sponsors meer zijn. Je kan natuurlijk altijd eens mailen naar Bol of ze interesse hebben om het kamp te helpen steunen, maar ik vrees ervoor.
Degene die wel kaas hebben gegeten van online marketing hebben in de eerste golf veel kunnen rechttrekken met hun online verkoop. Hoewel het niet te vergelijken is met wat ze anders verkopen, het beperkte de impact toch een beetje. Doch was het onvermijdelijk dat heel wat winkels met een stock overbleven waarin je kon verdwalen en dat terwijl het volgende seizoen al toekwam, en dus betaald moest worden. En hopla, toen waren het al solden. Ik denk dat de modale burger geen idee heeft hoe de kleine winkeliers die ellende hebben ervaren. Wat dit werkelijk met hen heeft gedaan en hoe veel deugd een telefoontje, lief berichtje, of een beetje reclame van een customer hen toen deed. Maar helaas is dat bij heel veel mensen niet eens in hen opgekomen om eens te sturen: " Ca va beetje met u?" "Zien jullie niet teveel af in de commerce? Of valt het mee?"
Net zoals het nu bij veel mensen niet opkomt om eens eten te gaan kopen van een plaatselijk restaurant die take away doet. We zouden nochtans allemaal iets kunnen doen om een beetje te helpen. We zouden op onze eigen sociale media eens een throwbackfoto kunnen posten en dat favoriete plekje eens in de kijker zetten. We zouden eten kunnen afhalen en een foto online gooien... We moeten dringend allemaal samen de handen ineen slaan en minder onverschillig te werk gaan. Want hoe klein onze eigen actie ook kan/mag zijn, als er één iemand door geïnspireerd is heeft die kleine zelfstandige misschien één nieuwe klant gewonnen.
En elke extra klant telt. Zeker nu.
Onze kleine zelfstandigen hebben ons NU nodig. NU. Koop Belgisch, koop lokaal. Want als iedereen zijn oogkleppen nu op laat staan zal er nog maar weinig overeind staan in 2021.
Kerst en Nieuw zal ook niet zijn wat we gewoon zijn. Maar het is niet omdat we niet allemaal samen kunnen zitten dat we geen cadeautjes kunnen kopen en bezorgen. Ik wil en geef dit jaar enkel bonnen. Bonnen van kleine zelfstandigen. Bonnen van een lokale kleerwinkel, bonnen van leuke restaurantjes,.. Want oh my God wat verlang ik tot alles weer wordt zoals vroeger. En dan ga ik niet kunnen wachten om mijn bonnetjes overal te gaan innen. En in de tussentijd, hebben die bonnetjes ervoor gezorgd dat er weer een beetje inkomsten waren bij de mensen die nu zo zwaar getroffen worden.
Toen bedacht ik, moesten we dat nu eens allemaal doen. Massaal bonnen kopen van allemaal kleine hippe plekken. Dan ontdekken we na deze ellende allemaal nieuwe leuke plekjes
en helpen we ze nu tegelijk mee overeind te blijven staan. We moeten hier samen door, we moeten al die winkels nu een warm hart toedragen. Want dat verdienen ze. Maar ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat dit hier nu eens schrijven weinig tot geen impact zal hebben bij het gros van de mensen. Dus wil ik zelf actief een verkoop van bonnen lanceren.
Ik ben zot van koffie en zot van keramiek. Koffie geeft energie als ik een mottige nacht had met special thanks aan mijn kleinste biebeltje, koffie geeft moed als ik door een berg papieren moet die ik me ontzie. Maar koffie is ook een gezelligheidsdrankje. Bij de koffie wordt zo vaak lief en leed gedeeld. Dus smeet ik het sinds kort in de zatten, zoals we dat in West-Vlaanderen zeggen. (Mochten er lezers bij zitten van buiten West-Vlaanderen: ik heb me helemaal toegespitst op het maken van koffiemokken. Kleintjes, grote, hele grote, met oor, zonder oor,....)
We worden verwacht opnieuw zoveel mogelijk in ons kot te blijven? We kunnen dan maar even goed thuis uit een schoon taske drinken en tegelijk SYL*'n = win win. Waar wil ik naartoe?
Jullie kunnen op deze website een zatte courage kopen met bijhorend ludiek kaartje (gedrukt bij de plaatselijke drukker, what else?) in combi pack met een bon van een kleine zelfstandige hier in de buurt. (Of bij jou in de buurt, want het staat je vrij vanwaar je een bon koopt)
Hoe?
- Je gaat naar de pagina van Rosie.
- Je klikt op de tas en het bedrag van bon die je wilt kopen.
- Je vult bij opmerkingen de winkel/het restaurant/sportclub/... in waarvan je een bonnetje wenst.
- Alles wordt mooi samen verpakt en jij bent snel klaar voor Kerst.
Oooooof.. Je krijgt het pakje thuis en aanschouwt het als een Little treat for yourself.
We kunnen allemaal wel een opkikkertje gebruiken, toch?
Is het vechten tegen de bierkaai? Mogelijks. Maar als er hier één iemand een zatte met bonnetje koopt, dan is dat er één gewonnen. "Act as if what you do makes a difference." denk ik dan maar...
Love you all, stay safe!
Zorg voor mekaar.
EJ
X
*Support Your Local
Comments