22-09-2019
In viva la vida! Kon je mijn enthousiaste voornemens lezen van mijn in mijn hoofd geplande gezellig wekelijks onderonsje met ons vijven op resto. Dit bericht was heel charmant en vol gretigheid geschreven vòòr we gingen gaan eten. Wat in mijn hoofd het summum van gezelligheid moest worden bleek de door iedere ploetermoeder welbekende chaotische horror van thuis op verplaatsing te zijn.
Hoe het moest zijn: Kleintje valt onderweg te voet in slaap in de buggy en slaapt zalig terwijl wij met de oudste 2 genieten van het lekker eten, de zalige verhalen van op school en vooral genieten van de aandacht voor elkaar.
Hoe het er werkelijk aan toe ging: Kleintje viel helemaal niet in slaap. Kleintje was nergens content. Kleintje wou een vork. Kleintje brulde de keet bijeen voor de vork. Kleintje kreeg finaal de vork. Kleintje sloeg belachelijk hard op de tafel met de vork. De vork wordt afgepakt. Kleintje begint te schreeuwen. Kleintje krijgt een stukje brood om gesust te worden. Kleintje doet één hapje en gooit de rest van het broodje de zaal in. Kleintje wil rondkruipen. Kleintje wil op de schoot. Kleintje wil in zijn stoel. Kleintje wrijft in zijn ogen. Zou kleintje moe zijn? Manlief gaat met kleintje in de buggy naar buiten in de hoop dat hij nu wel in slaap valt. Manlief komt weer binnen. Buggy valt stil, kleintje begint te schreeuwen. Oudste twee lopen van buiten naar binnen. Oudste twee hadden ruzie gemaakt. Oudste twee discussiëren voor heel het restaurant. Oudste twee moeten eetkeuze maken. Oudste twee beginnen te zeuren omdat er geen kaaskroketten op de menukaart staan. Oudste twee worden stilgelegd met een iPad. Ondertussen doet kleintje gretig verder op het tempo dat hij bezig was. Het eten wordt geserveerd. Manlief en mezelf eten alsof er een tikkende tijdbom onder de tafel ligt. Ondertussen is iedereen geïrriteerd aan iedereen waardoor eten schrokken wordt en er voor de rest gezwegen wordt aan de tafel.
Rekening vragen en naar huis. Manlief die me op voorhand gezegd had: " is die kleinste niet wat te jong om mee te pakken op resto?" Kijkt me aan en zegt, kzou zeggen: 'told you'. Maar kga et zo laten zeker. Hoewel het uit mijn comfortzone ligt om toe te geven dat ik fout ben had manlief wel gelijk. Voorlopig houden we de restobezoeken nog weer even onder ons getweeën...
X
EJ
Comments