14-06-2020
Dat de band tussen vaders en dochters iets speciaals is, dat is niets nieuws. Het is de eerste man waar je als kleine meisje echt naar opkijkt, het is de man die je leerde fietsen, die slecht sliep tot dat je na een fuif weer veilig thuiskwam, het is die man die je in volle vertrouwen weggeeft op je trouwdag...
Maar mijn daddy is zo veel meer dan dat. Het respect voor mijn pa’tje gaat zo ver dat wanneer
hij sterft, er wellicht een stuk van mij mee zal sterven. Da’s nie mijne held, das mijne God.
Ik kan dan ook geen slecht woord horen over mijn vader. Wil dat daarom zeggen ik het altijd met hem eens ben? Mo bijlange nie. Maar zelfs dat vind ik machtig. Wanneer we allebei zo mega overtuigd zijn van ons eigen gelijk en er geen van beiden geneigd is om de duimen te leggen voor het voorstel van de ander. My way or the highway. Vuile gedachtdoenders, drammers, dat zijn wij. Maar ook strebers. We willen het en we gaan ervoor. We beginnen aan iets en we knokken tot het iets wordt dat er boenk op zit. Ik heb dat commercebloed van papa, hij heeft het op zijn beurt van zijn vader, beter bekend als mijne maat van hierboven...💫
Maar het is niet alleen dat commercebloed dat we delen. Ook dat zachte, super menselijke kantje. Die hoge portie empathie voor de medemens, ook weleens veel te lange lange oren genoemd door mijn mama, dat hebben wij allebei. Wij helpen anderen veel te graag en veel te vaak. We lopen dan ook meer dan eens met onze kop tegen de muur. Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen maar wij zijn hardleers op dat vlak precies...
Tis omdat we zo zijn denk ik, we zitten wij gewoon zo in mekaar...
Dat we op veel vlakken 2 druppels water zijn, dat had papa’tje al veel eerder in het snotje dan ikzelf...
Rewind...
Ik was een beginnende puber en ging absoluut niet graag naar school. School is een noodzakelijk kwaad zei hij altijd. Ge kunt er niet onderuit, het enige da ge moe doen is maken daj der door zijt. Check. Meestal hakken over de sloot, nauwkeurig berekend studeren, afhankelijk van de reeds binnengehaalde punten dagelijks werk, nooit geen hoge toppen geschoren, doch nooit blijven zitten.
Eens in het 6e middelbaar naderde dat verder studeren met rasse schreden. En ik had daar zo geen zin meer in. Ik kon geen leraren/scholen meer zien of ruiken. Dus kwam daddy met volgend voorstel: een crèche starten. Commercieel als ie is had ie links en rechts wel al wat onderzoek gedaan en er waren er echt hard nodig. Da ga zeker marcheren zei ie. Ma ge moet erdoor zijn é. Ge weet et. Geen diploma middelbaar, gene crèche. Al zijn vrienden verklaarden hem zot. Zo’n investering aangaan voor een moppie van 17 jaar en een sjikke.
En laat dat nu net het heerlijkste kantje van mijn vader zijn. Hij geloofde erin. En als hij erin gelooft dan zal de rest hem een zorg wezen. Dus zo gezegd zo gedaan. En ik ben zo ontzettend trots op mezelf dat zijn vrienden ongelijk hadden. Dat mijn pa’tje der knal op zat. Dat ik zijn vertrouwen waard was. In september bestaat Pippo 12 jaar. Die snotbelle van 18 bleek geknipt voor deze job.
Liefste daddy,
Ik ben deze maand 30 geworden. Ik zeg het je zo vaak tijdens onze zalige ochtendwandelingen maar ik kan het niet genoeg zeggen: begin nu maar eens te denken aan jezelf. Tine en ik zijn waar we moeten zijn. Je hebt onze droom mogelijk gemaakt. Je hebt je, samen met mama, indertijd bulk gewerkt om ons te kunnen lanceren. We zijn gelanceerd, tis nu aan ons. En we gaan dat wel kunnen. Al zullen we ongetwijfeld nog zo lang als het ons gegund is om jouw immer goeie raad komen vragen.
Liefste papa,
De grootte van mijn dank is in geen eenheden uit te drukken. Een moeder zijn voor mijn kinderen met de durf, het karakter, de knowhow en de bakken liefde zoals jij het de afgelopen dertig jaar deed. Dat staat bovenaan mijn Bucket list.
Niels Destadsbader zijn nummer heeft hij volgens mij voor jou geschreven...
Hé pa, heb je even tijd
Ik wil jou iets kwijt
Ook al weet ik niet wat ik zeggen moet
Hoe je zoiets doet
Ik sta bij je in het krijt
Hé pa, ik weet hoe je bent
Een hele lieve vent
Die nog veel te vaak aan een ander denkt
Maar te weinig weet
Wat voor moois hij voor me deed
Het wordt veel te weinig gezegd: maar godverdoeme ik zie u gèrn! En bedankt!
Dikke merci om in mij te geloven. Om mij de kans te geven om te tonen wat ik in mijn mars had. Thank you omdat ik de nodige schouderklopjes en schoppen onder de kont kreeg om er zoiets moois te kunnen van te maken.
Gracias om samen met mama mij te laten worden wie ik vandaag ben.
De piëdestal waarop gij staat, der gaat er nooit geen ene nog zo hoog geraken.
Aan mijnen oogappel, en aan alle andere geweldige papa’s in de wereld: Fijne Vaderdag!
X
EJ
Ochtendwandelingske aant zeetje...
Comments