22-10-2019
Koffie.
Zwart, vloeibaar spul, naar mijn mening zwaar naar waarde onderschat. Als je zorgen hebt, dan is er godzijdank koffie. Als je troost zoekt, dan is koffie zonder morren je bakje troost. Als je niet goed wakker bent dan helpt koffie je wel door de morgen. Maar het zaligste aan koffie is het sociale gebeuren die er onlosmakelijk mee gepaard gaat.
Akkoord. Ik drink ook vaak koffie alleen, sloten zelfs, op mijn bureau. Maar wat is er zaliger dan een koffietje delen? Koffie praat ook makkelijker. Als je met iets zit en iemand kijkt je begrijpend aan en zegt: "koffietje?" dan weet je genoeg. Die koffietje? staat eigenlijk min of meer voor: "Ca va met u? Zeg et es, wat scheelt er?" Volgens mij is het niet proximus maar koffie die mensen dichterbij brengt. Als ik één iets jammer vind aan het feit dat ik geen huismoeder ben dan is het wel dat mijn huis geen zoete inval is. Dat de 'mijn deur staat altijd open' enkel buiten de werkuren van tel kan zijn. Vroeger, toen ik als kind bij mijn grootmoeder was omdat mijn ouders moesten werken was er daar altijd volk. Er kwam altijd wel iemand onverwacht goeiedag zeggen. Heerlijk vond ik dat. En dat wordt jammergenoeg nog zo weinig gedaan. Hoe goed de mensen je ook kennen, het is precies alsof je niet meer aan iemands deur mag staan alvorens een afspraak te hebben gemaakt.. En dat zit er zo in gebakken, want eerlijk gezegd doe ik dat ook nergens... Zo zomaar gaan aankloppen.
Nochtans, crème de la crème wat koffie betreft, dat is voor mij koffie drinken op verplaatsing. Elke woensdagvoormiddag ga ik een koffietje drinken op verplaatsing met mijn maatje. Soms om onze zorgen te delen, soms om ons krom te lachen met farcen die de voorbije week zijn gebeurd, soms gewoon om allebei een me-momentje in te lassen, midden in de week, tussen alle drukte door. Heel eventjes op de pauzeknop drukken. Heel eventjes maar... Om dan om 11u30 stipt aan school te staan. Belhamels op te halen en de opgeladen batterijen te laten leegzuigen tegen zevenen door die 3 schatten waar ik het uiteindelijk altijd allemaal voor doe. Het zijn dat soort kleine momentjes die voor mij het verschil kunnen maken tussen een gewone of een goeie dag. En net daarom vind ik koffie zo'n dankbaar product.
Ik heb geen flauw benul wie dit leest, en dat maakt me eigenlijk ook helemaal niets uit want daar schrijf ik het niet voor. Maar weet, dat als je met iets zit, als je even op pauze wilt drukken of als je gewoon even mijn onverwachte visitor wilt zijn... Het ruikt hier, naar Douwe Egberts. Mijn deur staat open, mijn oren hebben tijd en mijn mond blijft dicht nadien op verplaatsing...
Just saying,
X
EJ
Comentários